Aşık oluyorum ulan! Ulan nedir yaaa. Ayıp ayıp. Aşık oluyorum be.. Heyt beeee! Yok bu da olmadı. Neyse.

Ben ne ara bu kadar, hasta olmuşum ona. Ne ara bu kadar, kendimi kaybetmişim.. Buraya adını fısıldadığım ikinci insan o, değerini bilsin. İçim titriyor, adını duyunca bile başım dönüyor. Galiba sınavdan sonra kendime fısıldadığım ilk onun adı oldu. Sal kendini, bırak.. Doyasıya sev şimdi, aşık ol.. Dedim kendime. Ve daha başlangıçta böyleysem, ona tam aşık olamamışken. Ve sınav var diye kendimi zapt etmişken. Onun varlığını hissetmek, titrememe sebep oluyor. Ruhumun ortalıkta daha çok boş boş dolanmasına sebep oluyor. Bunu en son yaşadığımda dokuzuncu sınıftaydım ben.. Bunu başka kimsede hissetmedim, onu tanıyana dek. Şuan başımı döndüren bu insanı asla bırakamayacağım, galiba. Herkesi reddediyorum, 11. kişi o. Ben onla kafayı bozmaya hazırım. Diğer 10 kişiyi reddettim, bi 10 kişiyi daha, hatta tüm dünyayı.. Uğruna reddederim. Ben içimdeki duyguların bu kadar yoğun, hassas ve her an beni benden almaya hazır olduğunu ikinci kez hissediyorum. Ah, bunları okumuyor olması ne yazık.

Kendime de dahil itiraf etmeliyim ki.. O zaafımın olduğu ikinci kişi. Beni kırsa, mahvetse bile ateşe atıp da arkamdan gelmese bile affedeceğimi hissettiğim ikinci kişi. Ve şuan tek kişi. Ve ben tek kişi kalması için, kimseye göstermediğim çabayı ona gösteririm. Ellerimi o kadar hayır ile saklamama rağmen evet onun ellerine teslim ederim. Yeter ki, o da beni benim onu sevdiğim kadar sevsin. Belli etsin. Korusun, kollasın. Kızsın, bağırsın, üzsün. Ama bırakmasın. Hiç...

Ve kabul ediyorum ki, aşık oluyorum ben. Hayır aşık değilim, reddediyorum! Ama aşık oluyorum.

Ps: Duygusuz ayının tekiyim. Ama kalbimin derinliklerine kadar inen insanlar bilir, çok da sevimli bir ayıyımdır. Kendi kalbimin derinliklerine inince ise böyle yazılar yazasım geliyor/yazıyorum işte.