Hooop taslaklara demeden...
Moralim bozuk... Nedenini bilmiyorum bile. Hayatımda sürekli atladığım, aslında hiç atlamadığım bir nokta var. Hayatımdaki tüm diğer noktalar, insanlar, olaylar dönüp dolaşıp oraya geliyor ve bir bir son buluyor ya da kilitlenip kalıyor. Çünkü noktayı atlayamıyorum. Karşıya geçemem, yükseklik korkum var. Bir sınır olarak düşünürsek, evet bir sınır. Benim için sınırı geçmiş insanlar yok değil. Sorun şu ki, ben kimsede sınırı geçemiyorum. Kimsenin çare olamayacağı birisiyim... En azından bunu biliyorum, bildiğimden de buna göre hareket edebiliyorum. Yani, kendi kendimi gülümsetebiliyor, çevremdekilere mutluluk saçabiliyorum. Herkesle gülebiliyorum ama herkes varken yalnızım. Çünkü çevremdeki insanların hiçbiri, aslında çevremde değil. O kadar uzaklar ki... Doğrusu, aslında çok yakınlar ama sırf benim yükseklik korkumdan dolayı uzak kalıyorlar. Aşamayacağım bir noktayla boy ölçüşme cesaretini bile göstermiyorum. Ne kadar korkağım... Neyse, böyle işte... Kısaca moralim bozuk ve nedenin...