Yeşil Başlıklı Kızın Dünyası

Bir dilek ağacına asmıştım tüm umutlarımı.. Delicesineydi belki.. Sanki şansım açılacakmış gibi.. Ama, öyle bağlandım ki bu ağaca.. Bağlanmamam lazımdı, inanmamam lazımdı.. Tıpkı insanlara inandığım gibi.. Yanlıştı çok yanlıştı.. Hayallerimi gerçekleştirmek yerine sadece dilemesemde.. Diğer umut bekleyenler gibi.. Cahildi çoğu.. Hayallerini bu ağacın büyüsüne öyle kaptırmışlardı ki..! Tam zamanında bunun farkına vardım iyiki..Sonra tüm dilekleri söktüm ağacın üzerinden.. Hem, kendi umutlarımı ve başka hayallerin umutlarını.. İnsanlar dileklerin nereye kaybolduğunu anlayamadılar.. Buna bi mantık yürütemediler.. Bilselerdi kimbilir onların hayallerini  çal(ma)dığımı..

Bir yenisini daha ekledim kıgınlıklarıma.. O değerli mücevher kutusuna.. İşin tek ilginç yanı.. Tüm kırgınlıkları yutuyor sanki bu kutu.. Hepsini, hepsini.. Ve hepsini.. Niyeyse bir kırgınlığı aratmıyor zaten ötekisi.. Daha çok hüzün, her yenisinde, yine.. Belki bilmeden, belki istemeden, belki düşüncesizce.. Ya da tam aksinde..

Düşün bi.. Hayatın kapıları sonsuz.. Her birinin anahtarına sahipsin.. Yani, sonsuz anahtarın var.. İlk kapıyı hiç düşünmeden açıyorsun.. Karşına temiz kalpli iyi insanlar çıkıyor.. Bu ailen.. Daha sıfırdan dünya senin için.. Bu odada 6 yılını harcıyorsun.. İkinci kapıyı biraz düşünerek açıyorsun.. Bu ilkokul arkadaşların.. Dostlukları güçlü, sadakatleri var.. Ve en önemlisi sana değer veriyorlar.. Bu odada oyunlar oynuyorsun, sırlar havada uçuşuyor.. 8 yılını çalıyor bu kapı.. Üçüncü kapıyı iki kez düşünerek açıyorsun.. Karşına yüzüne gülen insanlar çıkıyor.. İkiyüzlü insanlarla karşılaşmamışsın hiç tabiki.. İnanıyorsun.. Sonra gerçeği görüyorsun.. Terkediyorsun o kapıyı.. 1 yılın da burdan gitti.. Dördüncü kapıyı açmaya tırsıyorsun.. Ne çıkacak diye merak içindesin aynı zamanda.. Açayım ne gider ki benden diyorsun.. Bu seferkiler cana yakın, samimi.. Hadi, onlara da güveniyorsun.. Bu sırada 3. ve 2. kapıdan dostların da hala seninle.. Bu kapı şimdiki zamanın kapısı.. Bu arkadaşlık şi...