Yeşil Başlıklı Kızın Dünyası

Gülümsemenin ardındaki hüzünlü sessizlik.. İnsanların yarattığı büyük düşüncesizlik.. Hayalgüçleriyle yıkmaya çalışırken küçük yürekleri.. Dikkat etmedi hiçbirisi yere düşen kristallere.. Kırılan cam parçacıklarına basarken küçük çocuklar.. Kanayan ayaklarına aldırmadan oynadılar.. Yol üstünde koyu kırmızımsı bir renk bırakarak.. Anlamadılar hayatın da onlara oyun oynadığını.. Geç oldu akşam oldu evlerine döndüler... Çaldı kapıyı, bastı zillere.. Kimse çıkmadı karşısına bir süre.. Oturdular soğuk kaldırıma.. İzlediler hayatın akışına kendini kaptıran insanları.. Bazısı doktor, öğretmen.. Bazılarıysa bebek arabasındaki ufaklık.. Ellerinde çantalar, poşetler.. Gülümseyen değil ağlayan yüzler..

Kendi hayallerimden çalıp yazılar yaza yaza, yazacak birşey kalmadı sonunda.. Hayaller mi beni tüketti ben mi onları tükettim bilmiyorum..  Sonu gelen hayaller mi sadece..? Yoksa sıra sevgiye ve dostluğa, anılara mı geldi..? Onlar da mı beni unutacak..? Ya tam tersi ise.. Hayaller benim sonumu istediyse.. Hepsi yüzüstü bıraksın, gitsin.. Yalnız kalmak istiyorum sanmayın.. Eğer onlarla gideceksen ve hatırlamayacaksan beni hiç bir zaman.. Sadece, bilmeni isterim..: Sen, beni bırakıp gitsen de.. Bıraksanda beni bir başıma, seninle gelirim.. Ben de kendi kendimi terkederim..